مقایسه‌ی اعتبار ابزارهای تصمیم‌گیری در شناخت استئوپروز اولیه در زنان یائسه

مقدمه: راهکارهای تصمیم‌گیری بالینی برای کمک به پزشکان در جهت شناسایی زنان مبتلا به استئوپروز ابداع شده است. هدف از این مطالعه بررسی کارایی سه راهکار تصمیم‌گیری در جمعیت زنان یائسه ایرانی می‌باشد. مواد و روش‌ها: سه شاخص بررسی خطر استئوپروز شامل ابزار بررسی شخصی استئوپروز (OST)، ابزار بررسی خطر استئوپروز (ORAI) و معیار وزن برای 5573 نفر بیمار درمانگاهی که عوامل خطرزای برای استئوپروز ثانویه نداشته، داروی تأثیرگذار بر استخوان به جز استروژن مصرف نمی‌کردند و سابقه‌ی قبلی شکستگی به دنبال ضربه‌های جزیی را نیز نداشتند، محاسبه شد. هم‌چنین اندازه‌گیری دانسیته‌ی معدنی استخوان از مهره‌های کمر و گردن استخوان ران به روش dual x-ray absorptometry محاسبه بیماران بر اساس معیار WHO به افراد طبیعی مبتلا به استئوپنی و مبتلا به استئوپروز تقسیم شده‌اند. سپس میزان حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت، ارزش اخباری منفی و سطح زیر منحنی (ROC) در شناسایی زنان مبتلا به استئوپروز برای هر راهکار محاسبه و با یکدیگر مقایسه شدند. یافته‌ها: شیوع استئوپروز در مهره‌های کمر 8/30% و در گردن استخوان ران 20% بود. در این مطالعه میزان حساسیت این راه‌کارها در شناخت زنان مبتلا به استئوپروز بین 70 تا 1/84 % و میزان ویژگی 6/44 تا 6/65 % به دست آمد. سطح زیر منحنی در شناسایی زنان مبتلا به استئوپروز برای معیارهای OST، 75/0 و برای معیار ORAI، 74/0 به دست آمد که به طور قابل توجهی بهتر از مقادیر محاسبه شد. برای معیار وزن (66/0) بود. ارزش اخباری منفی برای ابزارهای مختلف 80 تا 93% بود در حالی که ارزش اخباری مثبت 33% تا 54% محاسبه شد. نتیجه‌گیری: اطلاعات به دست آمده نشان دهنده‌ی کارایی روش‌های OST و ORAI به عنوان ابزار بالینی مفید است برای کمک به پزشکان در تصمیم‌گیری برای اینکه چه بیمارانی به بررسی دانسیته معدنی استخوان نیاز دارند، اما اعتبار معیار وزن احتیاج به بررسی بیشتری دارد.